Zie je twee mensen die willen samenwerken of twee mensen die ruzie maken of zie je vooral een vaas in het midden? Is het glas half vol of is het half leeg? Is het een obstakel of een nieuwe kans? Is het een einde of een nieuwe begin? Het is maar hoe je het bekijkt. Natuurlijk zijn er mensen die van nature zonder veel probleem de zonnige kant van het leven bezien en anderen die daar meer moeite mee hebben, maar het heeft ook te maken met een keuze: wat wil je zien aan mogelijkheden, zonder je ogen te sluiten voor een mogelijk negatieve kant. Ik heb ervoor gekozen om realistisch optimistisch in het leven te staan en – als ervaringsdeskundige, want ik doe dit al heel lang – kan ik jullie zeggen: het bevalt prima om de moed erin te houden en licht te zien aan het eind van een eventuele tunnel.
Het is geen geheim, dat de situatie in de Ring zorgelijk is. Er zijn veel vacatures en er is een tekort aan predikanten. Er is een terugloop van leden, veelal vanwege overlijden, en er komen minder leden bij, ‘de jeugd’ heeft andere interesses, de samenleving draait ook door zonder kerkelijke inbreng…
Jaren geleden was ik in een kleine doopsgezinde gemeente in Pennsylvania. Hun kerkgebouw was ingestort door een boom die zijn wortels onder het kerkplein en de muren had uitgestrekt. Ook de gemeente zelf stond op instorten, maar ze kreeg een stuk grond aangeboden in ruil voor het stuk grond waarop de instortende kerk stond. Eerst deden ze er niets mee, want ze treurden over het verlies van hun gebouw, maar toen zei iemand: ‘We kunnen daar misschien ook iets nieuws op bouwen.’ Tja, waarom niet en ze maakten een plan om er een gemeenschapscentrum van te maken met een opvangplek voor jonge kinderen, een keuken om maaltijden uit te delen aan mensen die anders geen warm eten hadden, een inzameling van kleding voor mensen met een te kleine beurs, een ontmoetingsplaats voor dak- en thuislozen …. Gaandeweg werd het plan steeds groter en het gebouw ook. Ze vroegen mensen om mee te bouwen of materiaal te leveren voor weinig of niets. Nu stond het gebouw er: in de kelder was een sportzaal die ook als toneelzaal gebruikt kon worden en als repetitieruimte voor het koor dat als uit de grond was gekomen.
De mensen die meegeholpen hadden vonden dat ze contact moesten blijven houden – en ja, waarom niet op zondag en zo leek het gebouw steeds meer op een kerk – maar niet op hun oude kerkgebouw op het plein met een hek eromheen. Wie had dat kunnen denken. Nou, eigenlijk niemand en niemand was verbaasder dan het handjevol dat ooit dacht dat het voorbij was.
We kunnen natuurlijk bij de pakken gaan neerzitten, al weten we ook wel, dat het niets oplost. We kunnen nostalgisch blijven hangen in ‘vroeger toen alles beter was’… al weten we dat dit ook niets oplost. Het is ook geen nieuw verhaal dat alleen in onze tijd speelt. Een bekend bijbels beeld is dat van de omgehakte boom, waaruit dan onverwacht toch nog een twijgje groeit.
Op de ochtend van de ALV in Aardenburg gaan we met elkaar aan de slag om te ontdekken waar onze sterke punten liggen als gemeente en hoe we het beste in elkaar naar boven kunnen halen. Dus … kom allemaal, rijd samen, want ja, Aardenburg is een eind weg, maar op wereldschaal valt dat ook wel weer mee. Tot 20 april (wel opgeven voor de lunch).
Christien Duhoux-Rueb
Voorzitter a.i. Ring Zuid West Nederland
