De ervaringen van zr. Sophia Mons als jongerenvertegenwoordiger op de Global Youth Summit van 1-4 juli 2022 op het eiland Java in Indonesië. Plaats Salataga, accommodatie D’Emmerik

Thema van het congres: Life  in the Spirit: Learn, Serve , Worship

Sophia

“Hallo! Mijn naam is Sophia Mons, ik ben 25 jaar, geboren en getogen in Poortugaal, nabij Rotterdam maar inmiddels al een aantal jaren in Leiden woonachtig. Afgelopen jaar ben ik afgestudeerd in de onderzoeksmaster Midden-Oosten Studies, waarbinnen ik altijd heb gefocust op de Arabische taal, de moderne geschiedenis van de regio en Islam in de West-Europese samenleving, maar op het moment verdiep ik mijzelf nog verder in de master International Relations, gefocust op cultuur en politiek. Binnen de Doopsgezinde wereld ben ik ’thuis’ op Dopersduin, was ik lang bestuurslid van Menno’s Global Village en ben ik met veel plezier leiding bij de AKC-zomerkampen. In 2022 had ik de eer om als jongerenvertegenwoordiger af te reizen naar Java, Indonesië om daar tijdens de Global Youth Summit Doopsgezinde jongeren van over de hele wereld te ontmoeten, te praten over wat ons bindt, maar ook uit te wisselen waar we als jonge generatie tegenaan lopen in onze samenlevingen. Op deze Ledenvergadering ga ik graag met jullie in gesprek over mijn ervaringen daar, maar nodig ik jullie ook uit mee te denken over de toekomst van het jeugdwerk en de kerk als Doopsgezinden in Nederland. “

Haar ervaringen in Indonesië

Over de belevenissen werd verslag gedaan op Instagram, onder de naam @mennistenmoppies.

Er werd elke dag een avond- en ochtenddienst gehouden door de verschillende afgevaardigde per continent.

Er was een groot verschil per continent op de wijze waarop de erediensten  werden gehouden. (Worship)

Het contrast was veelal groot.

• Latijns-Amerika, Afrika, Azië: zingen, dansen, traditionele kleding.
• Noord-Amerika, Europa: stilte, zingen (hymns), bidden.

De toehoorders beaamden dit vanuit hun eigen ervaringen op internationale ontmoetingen (MWC en MERK)

De uitbundige wijze, compleet met lichtshows was voor de ingetogen westerling nogal eens overweldigend.

Sophia vroeg de aanwezigen lied 357 te zingen: “In the Lord I’ll Be Ever Thankful”, zowel in het Nederlands, als het Engels en Frans

Naar aanleiding van het congres thema kwamen ter sprake:

• De eigen cultuur
• Familie cultuur en Godsbeeld (Relatie gezin tot God)
• The Spirit
  • Welke rol speelt de Heilige Geest
  • Enquête onder de Nederlandse Jongeren (waar maak je je zorgen om)

Voor het laatste had Sophia maar beperkte input gekregen, mede omdat ze op het laatste moment gevraagd werd en er weinig tijd voor voorbereiding was.

Per continent kwamen de volgende hoofdpunten naar voren:

• Noord-Amerika: mentale problemen, waar hoor ik bij, overgang van kind naar volwassenzijn
• Latijns-Amerika: kerkelijke cultuur en omgeving (tattoos en piercings, clubs en alcohol), sociale klassen, materiële uitdagingen (economie en infrastructuur)
• Afrika: generatieverschillen (hiërarchisch), armoede, analfabetisme en gebrek aan onderwijs, gebrek aan jeugdwerk.
• Azië: gebrek aan leiderschap en onderwijs, Christenen worden als ‘gevaar’ gezien, politieke en economische uitdagingen, mentale problemen, tienerzwangerschap & aanrandingen en verkrachtingen.
• Europa: secularisering, individualisering, gebrek aan gemeenschap(zin), zorgen over toekomst van de wereld

Gedurende het congres bleef er ook nog wel tijd over voor sport en spel, waarbij het binnen sommige gemeenten niet altijd geaccepteerd werd dat hun vertegenwoordigers openbaar een biertje (dus alcohol) dronken.

Bijzonder was de ervaring dat er “Oud Indonesische” spelletjes gepresenteerd werden  als koek(krupuk) happen, steltlopen, enz.

Er werd genoten van de lokale maaltijden.

Gelegenheid om verder nog iets van de omgeving en het land te zien, was er niet.

Covid drukte wel een stempel op de conferentie.

De spreekster kwam tot de volgende inzichten:

• Jonge mensen overal ter wereld lopen tegen vergelijkbare obstakels aan:
  • Generatieverschillen
  • Gemeenschap zijn
  • Plek om samen te komen
• Europese welvaart, privilege en luxepositie
  • Als Nederlandse in Indonesië & koloniaal verleden
  • Racisme, discriminatie, ongelijkheid
  • Eurocentrisch denken
  • Diversiteit van wereldwijde gemeenschap

Concluderend:

Ik heb de ander nodig om te leren, te reflecteren, mijzelf uit te dagen in mijn waarheden.

Er werd ervaren, dat vanuit het gezichtspunt van andere continenten, er hier nogal Eurocentrisch gedacht wordt.

• Wat hier(in Europa) kan is op een heleboel locaties in de wereld helemaal niet of is nauwelijks mogelijk.
• Het Nederlander zijn in Indonesië (Nederlanders hebben daar, door een collectief schuldbesef, meer moeite mee dan Indonesiërs)
• Je beseft dat je als Europeaan bevoorrecht bent.
• Online contact is belangrijk, maar fysiek contact belangrijker
• Contrast tussen Geloof, Schepping en de evolutie theorie en bijvoorbeeld acceptatie van de LHBTQ gemeenschap.

Helaas is er na de conferentie nog weinig vervolg. Geen evaluatie of gevolgtrekkingen. Ook na thuiskomst zijn er tot nu toe weinig onderlinge contacten.

Na en tijdens de voordracht ontstonden er levendige discussies tussen de spreekster en de toehoorders.

De spreekster vroeg na afloopaandacht voor het  jeugdinitiatief Menno’s Global Village en gaf de volgende kijk- en luister tips:

• Podcast: David van Reybrouck – Revolusi
• Film: De Oost (te zien op NPO)
• Documentaire: Kleinkinderen van de Oost